Հատված
Կրթադաստիարակչությունը յուրաքանչյուր երկրի կայուն ու համակողմանի զարգացման հիմնաքարն է: Այն բարդ ու բազմակողմանի գործընթաց է, որը իրականացվում է հասարակական գիտակցության տարբեր ձևերի ներդաշնակ միասնությամբ: Կրթադաստիարակչական գործընթացում առանձնահատուկ նշանակություն ունի աշակերտի խոսքի զարգացումը, որն էլ լեզվի առանցքային հարցն է և առաջին հերթին պայմանավորված է սովորողի բառապաշարի հարստացմամբ: Խոսքի միջոցով աշակերտը զգայական ճանաչողության սահմանափակ հնարավորությունից անցում է կատարում տրամաբանական մտածողությանը: Որքան հարուստ է սովորողի բառապաշարը, այնքան ճշգրիտ և արտահայտիչ է նրա խոսքը:
Գրականության ցանկ
- Աղայան Ղ., Երկեր, հ.4, Երևան, 1940, էջ 31:
- Գյուլբուդաղյան Ս., Հայոց լեզվի դասավանդման մեթոդիկա, Երևան, 1978, էջ 55:
- Լ. Եզեկյան, Հայոց լեզու, Երևան, 2007, էջ 185:
- Մոնտեն Մ., Փորձեր, Երևան, 1991, էջ 176:
- Ուշինսկի Կ., Մանկավարժական ընտիր երկեր, հ. 2, Երևան, 1950, էջ 742:
- Վ. Սարգսյան և ուրիշներ, Մայրենի 3, Երևան, 2009, էջ 5:
- Баранов М. Т., Методика преподавания русского языка в школе. Учебник для студ. высш. пед. учеб. Заведений, Москва, 2001, с. 10-11:
- Леонтьев А. А., Психологические проблемы массовой коммуникации, М., 1974, с. 33.