Հատված
Ժամանակակից հասարակությունների քաղաքական կյանքում քաղաքացիների համընդհանուր շահերն ու պահանջմունքները չեն կարող իրացվել միայն պետական իշխանության ինստիտուտների կամ քաղաքական կուսակցությունների միջոցով: Այս գործում հսկայական դեր ունեն քաղաքացիների ամենատարբեր ինքնաղեկավարվող միությունները՝ հասարակական կազմակերպությունները, միավորումները, բարեգործական միությունները, կրոնական խմբավորումները, արհեստակցական խմբերը և այլն: Դրանք հասարակական-քաղաքական գործընթացների բնականոն զարգացման անհրաժեշտ պայման են և քաղաքացիական հասարակության զարգացման կարևոր ցուցիչ: Քաղաքացիական հասարակության համակարգում ոչ կառավարական կազմակերպությունների տեղն ու դերը քաղաքագիտության տեսական և գործնական հիմնախնդիրներից է:
Գրականության ցանկ
1. ՀՀ Սահմանադրություն, 1995:
2. Հասարակական կազմակերպությունների մասին ՀՀ օրենքը,04.12.2001 թ.
3. Հայաստանի ՀԿ սեկտորի գնահատում, Եր., 2004:
4. Հովհաննիսյան Հ., ՀՀ-ում քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների զարգացման ռազմավարության հայեցակարգ, Եր., 2014, էջ 34:
5. Հովհաննիսյան Ա., Մենեջմենթի հիմունքներ, Երևան 2015:
6. Սուվարյանի Յու. ընդ. խմբ., Մենեջմենթ, Եր.: Տնտեսագետ, 2016:
7. Քաղաքացիական հասարակության ինդեքս: Հայաստանի քաղաքացիական հասարակությունը, անցումային փուլից դեպի համախմբում: Վերլուծական զեկույց, Եր., 2010:
8. Амджадин Л., Социальная составляющая современной экологической политики: экологически ответственный бизнес // Социология: теория, методы, маркетинг. — 2004. — № 1. — С. 64.
9. Акимов Д.И., Концепция социального маркетинга: проблемы обмена и технологизации управления социальными процессами // Грани 2007, С. 108.