Հատված
Քրեական դատավարության ժամանակակից գիտությունը բավականին լուրջ փոփոխություններ կրեց՝ պայմանավորված օրենսդրության զարգացումներով: Դրանք ընթանում էին հասարակական կյանքի պահանջմունքների աճմանը զուգընթաց՝ առաջացնելով օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող իրավիճակների իրավական կարգավորման անհրաժեշտություն: Եթե, նախկինում դատարանը, որպես քրեական դատավարության սուբյեկտ հանդես էր գալիս որպես մի մարմին, որի հիմնական նպատակը հանցավորության դեմ պայքարի իրականացումն էր, ապա այլ է իրավիճակը հիմա, երբ քրեադատավարական գործընթացներում դատարանն արդեն վերածվել է արդարադատություն իրականացնող մարմնի, որտեղ առավելապես ապահովվում է մրցակցության սկզբունքը: Սակայն հարկ է նկատել, որ չնայած այս ամենին, քրեական դատավարության սուբյեկտների դասակարգման խմբում մինչ օրս հստակեցված չէ դատարանի դերը որպես դատավարության սուբյեկտի և դեռևս քննարկվում է նրա հստակ դերակատարությունը:
Գրականության ցանկ
1. Азаров В. А., Ревенко Н. И., Кузембаева М. М. Функция предварительного расследования в истории, теории и практике уголовного процесса России: монография. Омск: Изд-во ОмГУ, 2006.
2. Александров А.С. «Обвинительность» должна быть обвинительной, а «состязательность» состязательной. Уголовный процесс России. Проблемные лекции: учебное пособие (для студентов высших юридических учебных заведений). Науч. ред. В.Т.Томин, А.П.Попов и И.А.Зинченко. Пятигорск: Изд., «РИА-КМВ» 2014.
3. Барабаш А.С. Природа российского уголовного процесса, цели уголовно¬процессуальной деятельности и их установление. СПб.: Издательство Р. Асланова «Юридический центр Пресс», 2005.
4. Божьев В., Предпосылки обеспечения интересов потерпевшего в уголовном процессе // Законность, 2005, N 11.
5. Гриненко А., Потерпевший должен иметь не меньше процессуальных прав, чем обвиняемый //Росс. юстиция. 2002/9.
6. Гершман И., Некоторые процессуальные вопросы гражданского иска в уголовном деле // Сов. гос. и право. 1958/1. С.120.