Հատված
Առնչակցության քրեաիրավական հիմնահարցը իրենից տեսագործնական հետաքրքրություն է ներկայացնում այնքանով, որքանով կատարվող և արդեն իսկ կատարված հանցագործության հետ կապված վարքագիծ է դրսևորվում այլ անձի կողմից, ինչն իրենից ինքնուրույն հանցակազմ է ներկայացնում: Տվյալ դեպքում կատարվողկամ արդեն իսկ կատարված հանցագործության հետ կապված վարքագիծ դրսևորող անձը հանցագործության հետ անմիջական կապ չունի, և կատարվող կամ արդեն իսկ կատարված հանցագործության հետևանքների միջև պատճառահետևանքային կապ առկա չէ: Այս առումով առնչակցության ինստիտուտի ուսումնասիրությունը ձեռք է բերում կարևոր տեսագործնական նշանակություն, քանի որ առնչակցությունը որոշակի հատկանիշներով նմանություններ ունի հանցակցության քրեաիրավական ինստիտուտի հետ, և հետևաբար անհրաժեշտ է նշված երկու ինստիտուտները տարբերակել մեկն մյուսից: Հարկ ենք համարում նշել, որ առնչակցության առանձին տեսակներ իրենց ամրագրումն են ստացել ՀՀ քրեական օրենսգրքով և անրաժեշտություն է առաջանում նշված հանցագործությունները ենթարկել բազմակողմանի ուսումնասիրության:
Գրականության ցանկ
1. Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգիրք, ընդունվել է 18.04.2003, ուժի մեջ է մտել 01.08.2003, ՀՀՊՏ 2003.05.02/25(260) Հոդ.407:
2. ՀՀ քրեական նոր օրենսգրքի նախագիծ, ՀՀ արդարադատության նախարարության պաշտոնեական կայքէջ (մուտք՝ 02.10.2018թ.):
3. Ռուսաստանի Դաշնության քրեական օրենսգիրք, http://www.consultant.ru (մուտք՝ 01.10.2018թ.):
4. mՀԽՍՀ քրեական օրենսգիրք, 1961թ.:
5. Փողերի լվացման և ահաբեկչության ֆինանսավորման դեմ պայքարի մասին ՀՀ օրենք, arlis.am:
6. ՀՀ վճռաբեկ դատարանի որոշում, Քրեական գործ թիվ ԵԿԴ/0090/01/09:
7. ՀՀ վճռաբեկ դատարանի որոշումը Հ. Սահակյանի վերաբերյալ գործով, 2013 թ. հոկտեմբերի 18, թիվ ԼԴ/0207/01/12:
8. Երևան քաղաքի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ ընդհանուր իրավասության դատարանի 06 ապրիլի 2012 թվականի թիվ ԵԿԴ-0224/01/11 դատական գործով վճիռ:
9. Վճռաբեկ դատարանի 2013 թվականի սեպտեմբերի 13-ի որոշումը ԵԿԴ/0087 /01/12 գործի վերաբերյալ, 31-րդ կետ: