Հատված
Մարդուն առևանգելը ներկայումս բավա կանին տարածված հանցագործություն է: Բոլոր պետու թյունները ակտիվ պայքար են մղում այս հանցագործության դեմ, կնքում են բազմաթիվ միջազ գային բազմակողմ և երկկողմ պայմա նագրեր, փորձում են իրենց ազգային օրենսդրությունները մոտեցնել և համա պատասխանեցնել միջազգային համաձայնագրերին: Հայաստանի Հանրապե տությունը նույնպես վարում է նման քաղաքականություն, սակայն դեռևս առկա են օրենսդրական թերություններ, որոնք պրակտիկայում հետաքննության և նա խաքննության մարմինների համար բա վականին մեծ խնդիրներ են առաջաց նում, երբեմն էլ նրանք չեն կարողանում որակել արարքը որպես մարդու առևանգում: Կենցաղային հարաբերություններում մարդու առևանգում ասելով ՝ հիմնակա նում հասկանում են «աղջիկ փախցնելը», բայց իրականում հանցագործության զոհ կարող է դառնալ ցանկացած ոք:
Գրականության ցանկ
1. ՀՀ քրեական օրենսգիրք ընդունված 18.04.2003 թ, ՀՀՊՏ 2003.05.02/25(260) Հոդ .407,
2. ՀՍՍՀ քրեական օրենսգիրք, ընդունվել է 07.03.1961 թվականին Գերագույն Խորհրդի կողմից ՀՍՍՀԳՍՏ 1961/7,
3. ՀՀ քրեական օրենսգրքի Նախագիծ https://www.e-draft.am/projects/496/about
4. ՀՀ քրեական իրավունք, հատուկ մաս, դասագիրք բուհերի համար, Երև.2010թ.
5. Мартыненко Н.Э . Похищение человека: понятие, анализ состава и проблемы квалификации. Лекция. М., Академия управления МВД России, 1998, с. 20.
6. Ситников Д.А. Уголовно-правовая и криминологическая характеристика похищения человека. Автореферат диссертации. М., 2001.
7. Куку зов Т.Д . Уголовная ответствен ность за похищение человека: Автореф. дисс. … канд. юрид. наук. СПб., 1999, с. 20-21,
8. Уголовное право России. Часть Особенная: Учебник для вузов / Отв. ред. Л.Л. Кругликов. М., БЕК, 1999, с. 97,
9. Комментарий к Уголовному кодексу РФ / Под ред. Рарога А.И. М., изд. Проспект, 2008,
10. Владимиров В. А. Квалификация похищение личного имушества. М., 1974, էջ 177: