Հատված
«Monarchos» բառն է ընկած միապետության հիմքում, որը հին հունարենում նշանակում էր «միանձնյա իշխանություն», «մենիշխանություն»: Մենիշխանությունը ոչ միայն մեկ մարդու իշխանությունն է, այլև, ժամանակակից հասկացողությամբ, ժառանգական իշխանությունը: Ժամանակին այս իշխանությունը կրողը սրբացվում էր: Օրինակ, մինչև 1945 թվականը Ճապոնիայում կայսրը համարվում էր «Ամատերասու», այսինքնԱրևի աստվածուհու որդի: Այսօր քչերին է հետաքրքրում նրանց աստվածային ծագման հարցը, քանի որ ժամանակի ընթացքում ժողովուրդը հասկացավ, որ միապետ են դառնում նաև սովորական ծագում ունեցողները. մեկին նշանակում է սեփական զենքը (Արտաշես I), մյուսին արտաքին զորքը (Լյուդովիկոս XVIII), երրորդն ընտրվում է ժողովրդի կողմից (Նապոլեոն I) և այլն: Այսինքն, միապետ կարելի է դառնալ (նաև) առանց գերբնական ուժերի միջամտության: Միապետությունները լինում են երկու տեսակի՝ անսահմանափակ (բացարձակ) և սահմանափակ։ Անսահմանափակ (բացարձակ) միապետություններում միապետը՝ պետության բարձրագույն մարմինն է։ Նա իրականացնում է օրենսդիր գործառույթներ (միապետի կամքը՝ իրավունքի և օրենքի աղբյուր է), ղեկավարում է գործադիր իշխանության մարմինները, վերահսկում է արդարադատությունը։
Գրականության ցանկ
1. Սեդրակյան Ա. Ս. Համեմատական սահմանադրական իրավունք. ուսումնամեթոդական ուղեցույցձեռնարկ համանուն դասընթացի վերաբերյալ.– Եր.: «Գիտություն» հրատ., 2011,
2. С.В. Пронкин, О.Е.Петрунина, Государственное управление зарубежных стран, М.: 2001,
3. Сравнительное Конституционное право: Уч. Пособие/ под ред. В.Е.Чиркина. М.: 2002,
4. Р.Давид, К.Жоффре-Спиноза, Основные правовые системы современности, М. 2003,
5. С.В. Пронкин, О.Е.Петрунина, Государственное управление зарубежных стран, М.: 2001,