Հատված
Մանկավարժի դերասանական արվեստը, խոսքի արտահայտչականությունն ու արժանիքները մշտապես եղել են գիտական ուշադրության առարկա: Դեռևս անտիկ աշխարհում քննարկման խնդիր են եղել խոսքի տարատեսակ դրսևորումները, դրանց բնութագրական հատկանիշները` ճշգրտություն, սեղմություն, հարստություն, բազմազանություն, արտահայտչականություն և այլն: Խոսքի արտահայտչական հնարավորություններն ուժեղացնող ոճական հնարանքների զգալի մասը հիմնված է հնչյունական միջոցների միտումնային /նպատակային/ օգտագործման վրա։ Այդ հնարանքներից են՝ խոսքի հնչյունական կազմակերպման զանազան եղանակները, ձայնային տարբեր տպավորություններ առաջացնելու միջոցները։ Հասկանալի է, որ այս բոլոր երևույթները դրսևորվում են գերազանցապես բանավոր խոսքում, քանի որ կապված են խոսքի հնչական կողմի հետ։ Գրավոր խոսքն այս պարագայում ուշադրության է առնվում այնքանով, որքանով պետք է միջոցներ գտնել բանավոր խոսքի հնչյունային այդ առաձնահատկությունները գրավոր արտահայտելու համար։ Արտահայտիչ խոսքի հուզազգացմունքային երանգավորումը հնարավորություն է տալիս աշակերտներին ներկայացնելու ոչ միայն մտքի առարկայական բովանդակությունը, այլև դասավանդողի հուզական վերաբերմունքը այդ առարկայի ու իրեն լսող աշակերտների նկատմամբ: Սա էլ իր հերթին ձևավորում է աշակերտների վերաբերմունքը դասավանդվող առարկայի ու դասավանդողի նկատմամբ:
Գրականության ցանկ
- Գյուլամիրյան Ջ., Հայոց լեզվի տարրական ուսուցման մեթոդիկա, Երևան, 2006:
- Մանուկյան Ա. Մ., Մանուկյան Մ. Մ., Մանկավարժական տեխնիկա և տեխնոլոգիա, Երևան, 2000:
- Булатова О. С., Педагогический артистизм, М., 2001.
- Берн Р., Берн Р., Развитие Я концепции, М., 1986.
- Макаренко А. Н., Макаренко А. Н., Собрание сочинений, т.5, М., 1958.