Հատված
«Տեղեկատվական պատերազմ» հայեցակարգը ձևավորած ռազմական փորձագետները շատ հաշվենկատ կերպով են պատկերացնում նաև դրա սահմանները: Դրանք են՝ շտաբային պատերազմը, էլեկտրոնային պատերազմը, հոգեբանական օպերացիան և այլն: Թվային և տեղեկատվական պատերազմների վերաբերյալ բազմաթիվ աշխատություններ հեղինակած, տեղեկատվական պատերազմի հայեցակարգերից մեկի հեղինակ, ԱՄՆ Պենտագոնին առընթեր գործող RAND ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի առաջատար հետազոտող Մարտին Լիբիցկին առանձնացնում է տեղեկատվաքարոզչական պատերազմի յոթ տեսակ:
Գրականության ցանկ
1. Աղաբաբյան Ա., «Հայաստանի անվտանգությունը տարածաշրջանային ռազմաքաղաքական գործընթացների համատեքստում», Երևան, 2013
2. Գյուլխանդանյան Ա., «Հայ-թաթարական ընդհարումները», Հ. 1, Փարիզ, 1933
3. Կնյազյան Դ., «Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության կովկասյան քաղաքականությունը 1918 – 1920թթ.», Երևան, 2008
4. Հարությունյան Գ., «Տեղեկատվական անվտանգություն», Երևան, 2017
5. Մելիք-Բախշյան Ստ., «Հայոց պատմության աղբյուրագիտություն» (հնագույն ժամանակներից մինչև XVIII դարի վերջը), Երևան 1996
6. Ուլուբաբյան Բ., «Զրուցարան», «Հայաստանը Տիգրան Մեծի ժամանակ», Երևան, 1991
7. Ուլուբաբյան Բ., «Զրուցարան», Երևան, 1991
8. Սիմոնյան Հ., «Հայոց պատմություն», Երևան, 2012
9. Վիրաբյան Վ., «Հայկական հետախուզությունը առաջին հանրապետության տարիներին (1918 – 1920 թթ.)», Երևան, 2003
10. Белл Д., Грядущее постиндустриальное общество, Москва, 1999