Հատված
Հանցագործությունների դեմ պայքարի կարևորագույն միջոցներից մեկն են քրեաիրավական նորմերը, որոնց առաջացումն ու զարգացումը կապված է հասարակության և պետության արձագանքի հետ այն հանցագործություններին (այսինքն՝ անձի և հասարակության դեմ կատարած իրավախախտումներին), որոնք պետության կողմից ընկալվում են որպես առավել վտանգավոր: Բայց քրեական իրավունքի նորմերը կարող են գործել միայն սահմանափակ մասշտաբներում: Օրինակ՝ դրանց հրապարակումը իրենից ներկայացնում է հանցագործություն կատարած անձանց նկատմամբ պետական իշխանության քրեաիրավական միջոցներով թույլատրելի արձագանքի մասին զգուշացման միջոց: Բայց կատարած արարքի համար քրեական օրենքով սահմանված պատիժը կիրառելու համար հարկավոր է որոշել, թե ինչում է կայանում արարքը, ով է այն կատարել, ինչպես, ինչ նպատակով, ինչպիսին են հանցագործության հետևանքները և ուր: Նշված հանգամանքները որոշելու և քրեական օրենսգրքի նորմերը կիրառելու համար անհրաժեշտ է ստեղծել դատական իշխանության, քրեական հետապնդման մարմիններ, ինչպես նաև նախատեսել, թե ով և ինչ միջոցներով իրավունք ունի և պարտավոր է իրականացնել վերոնշյալ նպատակներին ուղղված գործողությունները: Նշված խնդիրների իրագործումը ապահովելու համար և քրեական իրավունքի նորմերի կիրառման անհրաժեշտության առաջացման դեպքերի համար առաջացավ քրեադատավարական իրավունքը և դրա կողմից կարգավորվող քրեական դատավարությունը, որը, ինչպես և քրեադավարական իրավունքը, կանխորոշված է քրեական իրավունքով:
Գրականության ցանկ
1. Ա.Ղամբարյան, ՀՀ քրեական դատավարություն, 2016թ., էջ 16
2. Ղազինյան Գ.Ս.,Հայաստանի Հանրապետության քրեական դատավարություն,Երևան 2004
3. Липинский Д.А., Проблемы юридической ответственности.Монография, 2003
4. Добровольская Т.Н. – Принципы советского уголовного процесса, М., 1971 ст 5
5. Курс советского угогловного процесса. Общая часть. Под.ред. А.Д.Бойкова и И.И.Карпеца. М., 1989 ст. 144-173
6. Волколуп О.В., Система уголовного судопроизводства и проблемы ее совершенствования, 2003