Հատված
Բառերն ու նրանց նշանակությունները իրարից անջատված չեն. անկախ մեր գիտակցությունից՝ միավորվում են տարբեր խմբերի մեջ: Ընդ որում` խմբավորման համար հիմք է ծառայում նմանությունը կամ ուղղակի հակադրությունն ըստ իմաստի: Ըստ ձևաիմաստային հատկանիշների` բառերը դասակարգվում է հետևյալ խմբերի` հոմանիշներ, հականիշներ, համանուններ և հարանուններ: Հոմանիշությունն ընդհանրապես այն իրողությունն է, երբ լեզվական տարբեր ձևերով (բառային և քերականական) արտահայտվում է մոտ կամ երբեմն նույն իմաստը: Այս առումով էլ հոմանշությունը մի դեպքում բնութագրվում է որպես մոտ իմաստ արտահայտող լեզվական իրողություն, իսկ մյուս դեպքում՝ միաժամանակ և՛ մոտիկ (մերձակա), և՛ նույնական իմաստ արտահայտող լեզվական իրողություն: Ասել է թե` հոմանիշները տարբեր հնչյունական, քերականական, կառուցվածքային ձևեր, կիրառության տարբեր ոլորտներ ունեցող լեզվական այն միավորներն են, որոնք արտահայտում են մոտ, մերձակա, երբեմն նույնիսկ նույնական իմաստներ:
Գրականության ցանկ
1. Աղայան Է., Ընդհանուր և հայկական բառագիտություն, Երևան, 1984:
2. Աղայան Ղ., Երկեր, հ. 4, Երևան, 1940:
3. Գյուլամիրյան Ջ., Հայոց լեզվի տարրական ուսուցման մեթոդիկա, Երևան, 2006:
4. Եզեկյան Լ., Հայոց լեզվի ոճագիտություն, Երևան, 2003:
5. Էլոյան Ս., Ժամանակակից հայերենի բառային ոճաբանություն, Երևան,1989:
6. Խաչատրյան Ս., Արտահայտիչ ընթերցանության և բանավոր խոսքի ուսուցումը տարրական դասարաններում, «Նախաշավիղ» հանդես, Երևան, 1.2013:
7. Մարգարյան Ա., Ժամանակակից հայոց լեզու: Բառագիտություն, Երևան, 1993:
8. Մելքոնյան Ս., Բառային համանունների կիրառությունը գեղարվեստական խոսքում // «Լրաբեր հասարակական գիտությունների», Երևան, 1981, N 12:
9. Շալունց Ռ., Համանուն բառերը ժամանակակից հայերենում. ՙԼեզվի և ոճի հարցեր՚, հ. 4, Երևան, 1977: