Հատված
Պետության վերաբերմունքի առավել մեծ ցուցիչներից մեկը քաղաքացիների նկատմամբ արտահայտվում է քաղաքացիության ինստիտուտի տեսքով, քանի որ նրա նորմերը ամրապնդում են անհատի կարգավիճակի հիմքերը, արտացոլում են հասարակության և պետության ներսում մարդու դիրքորոշումը, և որոշում նրանց փոխհարաբերությունների սկզբունքները: Քաղաքացիության ինստիտուտի բովանդակությունը փոխվում է` արտացոլելով հասարակական հարաբերությունների իրավական ազդեցության մակարդակը, որոնք օբյեկտիվորեն որոշվում են սոցիալական իրականության կարիքների հետ, որը բնորոշ է սոցիալական զարգացման յուրաքանչյուր փուլին: Այնուամենայնիվ, իրավապահ պրակտիկայի վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ պետության և անհատի միջև հարաբերությունների իրավական կարգավորման ապահովման հարցում կան հարցեր, որոնք պետք է լուծվեն, մասնավորապես, քաղաքացիության ձեռքբերման պարզեցված կարգը, քաղաքացիությունից հրաժարվելու և այլն:
Գրականության ցանկ
1. «Բարձրագույն կրթությունը Հայաստանում այսօր. առկա խնդիրների վերլուծություն», Բուդապեշտ, 2013։
2. Այվազյան Վ., «Մարդու իրավունքներ և ազատություններ», ուս. ձեռնարկ, Երևան, 2007:
3. Գաբիրելյան Մ., «Բոլոնիայի գործընթաց. ուսանողակենտրոն համակարգ», Բերգեն, 2005։
4. Դավթյան Գ., «Քաղաքացիության ինստիտուտի միջազգային իրավական, սահմանադրաիրավական հիմնախնդիրները», Երևան, 2007:
5. Հակոբյան Լ., «Կանանց և երեխաների իրավունքներ», Երևան , 2002:
6. ՀՀ Սահմանադրական իրավունք», խմբ. Այվազյան Ն., Երևան, 2012:
7. Ուշինսկի Կ., «Մանկավարժական ընտիր երկեր», Երևան,1981։
8. Авакьян С., «Гражданство Российской Федерации», Москва,1994․
9. Асатрян Л., «Управление модернизацией образования в контексте современных