Հատված
Պրետորներն այս կամ այն հայցը սահմանելու միջոցով քաղաքացիական իրավունքը համապատասխանեցնում էին հռոմեական հասարակությունում առաջացող նոր իրավահարաբերությունների պահանջներին: Այսինքն՝ պետության կողմից պաշտպանվող իրավունքի մասին խոսք կարող էր գնալ միայն այն դեպքում, երբ այդ իրավունքի պաշտպանությունն ապահովված էր կոնկրետ տեսակի հայցի ներկայացման հանարավորությամբ: Ուստի համարվում է, որ հռոմեական իրավունքը հայցերի, այլ ոչ թե նյութաիրավական նորմերի համակարգ էր: Հռոմեական իրավունքում «հայց» (acti) եզրույթն արտահայտում էր անձի դատական կարգով իրեն պատկանող իրավունքն իրականացնելու մասին պահանջը:
Գրականության ցանկ
1. Վ.Դ. Ավետիսյան, Հռոմեական մասնավոր իրավունք, 2012թ., էջ 193
2. В.Вандышев, Д. В. Дернова “ Гражданский процесс”
3. В.В. Вандылов, Д.В. Дернова ”Иск и право на иск в процессе” стр150-151:
4. Гурвич М. А. ” Учение об иске” стр. 156-158
5. Добровольский А. А., Иваножа С. А. “ Судебное решение, как акт зашиты нарушенного право”