Հատված
Քրեկան օրենսդրությունը ու քրեական իրավունքի տեսությունը, ժխտելով այդ իրավունքի դասակարգային բնույթը, փորձում են ապացուցել, որ իբրև թե իրավունքն, առհասարակ այդ թվում` առաջին հերթին քրեական իրավունքը, կյանքի է կոչված պաշտպանելու համար ընդհանրապես մարդկության շահերը, այսպես ասած.«համամարդկային» շահերը: Այս ելակետային սկզբունքներով ղեկավարվելով, քրեական իրավունքը, հասկանալի պատճառով, տալիս է հանցագործության ոչ թե նյութական, այլ ձևական բնորոշումը: Համարյա բոլոր օրենսգրքերում էլ այն դրույթն է հավաստվում, որ հանցագործությունը «քրեկան օրենքով պատժի սպառնալիքով արգելված արարք է» և ուրիշ ոչինչ, իսկ թե ինչ կոնկրետ պատմական շահերի դեմ է այն ուղղվում, այդ կարգի արարքներ կատարողը,հասարակական ինչպիսի արժեքների դեմ է ոտնձգություն անում դրանց մասին մատնանշված օրենսգրքերը, ինչպես նաև քրեական իրավունքի տեսությունները լռում են:
Գրականության ցանկ
1. Ա.Պողոսյան,Քրեական իրավունք, Երևան, 2004թ.
2. Մ. Գրիգորյան, Քրեական իրավունք, ՀՀ նոր Քրեական օրենսգրքի ընդհանուր մասի մի քանի հիմնահարցերի գիտագործնական մեկնաբանություններ, Երևան 2003 թ.