Հատված
Համաշխարհային հանրության սոցիալ-տնտեսական զարգացումն ունի մի շարք առանձնահատկություններ, որը բխում են գլոբալ տնտեսական գործունեության տեսակներից և մասշտաբներից՝ շրջակա միջավայրի վրա անթրոպոգեն բեռնվածության աճ, կենսոլորտը կենսաապահովող որակի անդառնալի փոփոխություններ, կենսաբազմազանության կորուստ, կլիմայի փոփոխություններ և էկոլոգիապես անբարենպաստ այլ ազդեցություններ: Դրանք հիմնականում զուգակցված են և հարուցում են ճգնաժամային էկոլոգիական իրավիճակներ, որոնց պայմաններում նվազում է շրջակա միջավայրի որակը և, որպես հետևանք, դիտվում է հասարակական առողջության և կյանքի որակի որոշակի վատթարացում: Միջազգային փորձը ցույց է տալիս, որ վերջին հարյուրամյակում զգալիորեն մեծացել է բնական աղետների և արհավիրքների թիվը, տեխնածին բնույթի վթարների քանակը: Նշված երևույթների վերլուծության և գնահատման արդիականությունն այն աստիճան ակնհայտ է, որ դուրս է գալիս զուտ շրջակա միջավայրի պահպանության գիտական հայեցակարգի շրջանակներից և պահանջում առաջացած հիմնահարցերի գիտական նոր մշակում: Շրջակա միջավայրի պահպանության, ռացիոնալ բնօգտագործման և կայուն զարգացման ռազմավարության շրջանակներում գիտական շրջանառության մեջ է մտել նոր՝ «էկոլոգիական անվտանգություն» հասկացությունը: Էկոլոգիական ճգնաժամը մարդահարույց գործոնների ազդեցությամբ էկոհամակարգի կայունության և բնական հավասարակշռության խախտում, որը, որակապես փոխելով բնական միջավայրը, բացասական ազդեցություն է ունենում մարդու առողջության, բուսական և կենդանական պաշարների պահպանության ու վերարտադրության վրա և հանգեցնում բնական միջավայրի, մթնոլորտի, ջրի աղտոտման։
Գրականության ցանկ
1. Попов А.Экология эпохи глобализации природопользования, 2009.
2. Кричевский С.В., Основы экологической политики. Учебное пособие, 2009.
3. Черняховский Э., Управление экологической безопасностью, 2007.
4. Хотунцев Ю.Л., Экология и экологическая безопасность. Гриф УМО МО РФ, 2004.