Հատված
Պառլամենտը պետական իշխանության բարձրագույն ներկայացուցչական և օրենսդիր մարմին է: «Պառլամենտ» եզրույթը բնորոշվում է որպես բազմանդամ կազմ ունեցող ընտրովի մարմին, որն ինքնուրույն է իշխանության մյուս մարմինների նկատմամբ, և որի անդամներն ունեն հավասար կարգավիճակ: Պառլամենտի ինստիտուտի կայացումը շատ երկրներում տեղի է ունեցել XIX դարում: Օրինակ՝ Ֆրանսիայում այն վերջնական հաստատվեց XIX դարի 70-ական թթ.: XIX դարի վերջին քառորդում նույնը տեղի ունեցավ Գերմանիայում, Շվեյցարիայում, Իսպանիայում, Պորտուգալիայում, Իտալիայում, Ավստրո-Հունգարիայում, Բելգիայում: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո պառլամենտի ինստիտուտը կարիք ուներ վերակազմավորման ու ամրակայման, ուստի մի շարք երկրներում, օրինակ՝ Գերմանիայում, ներմուծվում է կառավարության հրաժարականի այնպիսի մեխանիզմ, երբ անվստահություն հայտնելու դեպքում կառավարությունը հրաժարական էր տալիս միայն նոր կազմը հաստատելուց հետո: Հայաստանի Հանրապետության հետխորհրդային պետականաշինության ընթացքը նույնպես հանգեցնում է պետական իշխանության եռամաս տարանջատման՝ ըստ «պառլամենտ-կառավարություն-դատարան» փոխկապված ու փոխադարձ հավասարակշռող պետական կառույցների: Պառլամենտի ինստիտուտը պետականաշինության այնպիսի համակարգ է, որը բնութագրվում է օրենսդիր և գործադիր գործառույթների հստակ տարբերակումով՝ օրենսդիր մարմնի՝ ի դեմս պառլամենտի, մյուս պետական մարմինների նկատմամբ առաջնահերթության սկզբունքով:
Գրականության ցանկ
1. Այվազյան Հ. Ս. Ժամանակակից պետության գործառույթները (տեսական և կիրառական հիմնախնդիրներ), իրավ. գիտ թեկն. գիտ. աստիճ. հայցման ատենախ., Երևան 2011, 132 էջ։
2. Դանիելյան Գ․ Կոալիցիոն կառավարություն (իրավական ասպեկտներ)// Պետություն և իրավունք, 2012, N 1-2 (55-56), էջ 59-64։
3. Դանիելյան Գ․, Այվազյան Վ․, Մանասյան Ա․Սահմանադրական բարեփոխումների հայեցակարգի դրույթները և դրանց իրացման հիմնական ուղղությունները Հայաստանի Հանրապետությունում ․/գիտագործնական հետազոտություն/․Երևան, 2015, 240 էջ :
4. Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական իրավունք, պատ. խմբ. Այվազյան Ն. Ա., Երևան, 2012, 736 էջ:
5. Алексеев С.С. Линия права. М., 2006, 461 էջ։
6. Алексеев С.С. Право на пороге нового тысячилетия. М., 2000, 256 էջ։
7. Арутюнян А. Институт Президента Республики Армения. Ереван, 1996, -311 էջ։