Հատված
Հոգեբանական գրականության մեջ համոզում և ներնչանքը հաճախ որպես հոմանիշներ են դիտարկվում: Ռ. Պորշնևը նույնացնում է ներշնչանքն ու համոզումը, չսահմանազատելով դրանք միմյանցից՝ ներշնչանքը համարում է համոզման տեսակ:Կ. Վարշավսկին, հստակ տարբերակում մտցնելով «ներշնչանք» և «համոզում» հասկացությունների միջև, ներշնչանքը դիտարկում է որպես խոսքային ներգործություն, որն ընկալվում է առանց քննադատության, մինչդեռ համոզումը մեկ ուրիշի վրա ներգործությունն է բանականության փաստարկներով: Համոզումը գիտական ուսումնասիրության ոլորտ է մտել 19-րդ դարի երկրորդ կեսին: Ռուս հոգեբան Վ. Բեխտերևի կարծիքով՝ համոզումը գործում է, երբ անձը քննադատաբար է մոտենում ստացած տեղեկատվությանը: Հեղինակն առանձնացնում է համոզումը և ներշնչանքը որպես անձի վրա ազդեցության երկու հիմնական ձևեր՝ նշելով, որ համոզման գործընթացում անձը սովորաբար կատարում է տրամաբանական վերլուծություն, մինչդեռ ներշնչանքը գործում է առավելապես պասիվ ընկալման դեպքում: Հեղինակը չի ժխտում, որ նշված երևույթերը սերտորեն կապված են միմյանց հետ: Բայց հարկ է նկատել, որ ներշնչանքը հստակորեն տարբերակվում է նաև հրամանից, որը իրագործվում է վախի մթնոլորտում: Այս դեպքում բացակայում է ներշնչանքը:
Գրականության ցանկ
1. Անձի հոգեբանության տեսական և կիրառական հարցեր, հոդվածների ժողովածու, Երևան, 2016:
2. Նալչանջյան Ա., Հոգեբանական բառարան, Երևան, 1984:
3. Бехтерев В., Внушение сегодня и 100 лет назад, http://n-t.ru/nj/pr/vs.htm
4. Варшавский К., Гипносуггестивная терапия, Л., 1973.
5. Гончаров Г. А., Суггестия: теория и практика, М., 1995.
6. Кандиба В. М., Основы гипнологии: Основы психофизиологии, СПб..
7. Линецкий Л. М., Внушение, Знание, Вера, Украина, 1988.
8. Поршиев Б., О начале человеческой истории, М., 2006.
9. Nichols, Nick A. (2012) “The Learning Process: Inspiration for Computer Scientists,” The Intellectual Standard: Vol. 1: Iss. 1 , Article 5, https://digitalcommons.iwu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1005&context=tis