Հատված
Հոգեվերլուծությանը բնորոշ է անգիտակցականի՝ որպես անձի վարքը կառավարող գործոնի, ընդունումը: Ֆրեյդը գտնում էր, որ հարկավոր է ընդունել այն փաստը, որ իրերը այնպիսին չեն ինչպես մենք նրանց տեսնում ենք, որ մարդկային վարքն ու գիտակցությունը ղեկավարվում են անգիտակցական դրդապատճառներով: Հոգեվերլուծությունը հաստատում է, որ վաղ ձևավորվող կյանքի փորձը բերում է ներքին աշխարհիների կազմավորմանը: Այսինքն՝ անձի ներքնաշխարհի ձևավորումը տեղի է ունենում շատ վաղ մանկության շրջանում, որն արդեն իրենից ներկայացնում է ողջ կյանքի ընթացքի կառուցվածքավորված հիմքը հոգեկան իրականությունը: Համարյա թե բոլոր հոգեվերլուծական դպրոցներն էլ ընդունում են այն փաստ, որ գիտակցությունը և մեր ներքնաշխարհ ձևավորված մանկության շրջանում, պարբերաբար փոփոխվում են տագնապից խուսափելու նպատակով: Հոգեբանական պատշպանությունը արդեն ուղղվում է այնպիսի նեքնաշխարհի ստեղծան վրա, որ անձը կարողանա խուսափի բոլոր տագնապներից. պաշտպանական մեխանիզմները ի հայտ են անգիտակցորեն և կառավարում են մեր իռացիոնալ վարքն ու ենթադրությունները:
Գրականության ցանկ
1. Հոգեբանություն (դեմքեր, փաստեր)։ Ուսումնամեթոդական ձեռնարկ — Եր., 2010:
2. Колесникова Т. И., Психологический мир личности и его безопасность. – М., 2001.
3. Роджерс К. Р., Взгляд на психотерапию. Становление человека / пер. с англ. М. М. Исениной; общ. ред. и предисл. Е. И. Исениной. М.: 1994.
4. Фрейд З., Анализ конечный и бесконечный. // Московский психотерапевтический журнал. 1992, № 2, стр. 125-155
5. Фрейд З., Введение в психоанализ։ Лекции. – М.։ Наука, 1991.
6. Хьелл Л., Зиглер Д., Теории личности. — 3-е изд. — СПб.: Питер, 2006.