Հատված
Աճող սերնդի գեղարվեստական կրթության և գեղագիտական դաստիարակության հարցը այսօր դարձել է համապետական և համաժողովրդական խնդիր: Հանրակրթական դպրոցում աշակերտների գեղագիտական դաստիարակության ընդհանուր համակարգում նշանակալից դեր ունի գեղարվեստական կրթությունը: Նրա նշանակությունը անհատի զարգացման և ձևավորման մեջ բխում է գեղագիտության բուն էությունից, գեղագիտական հարաբերությունների բազմակողմանիությունից, կապված մարդու, բնության, արվեստի, հատկության, ինքն իր հետունեցած փոխհարաբերություններից, ինչն ընդգրկում է անհատի գիտակցության և գործունեության ողջ բնագավառը: Արվեստը ծնվել է մարդու հետ մոտավորապես մ.թ.ա. 25 ու կես տարի առաջ, երբ մարդը ածուխով քարանձավ է պատկերում: Պատկերում էր առաջին տպավորությունները աշխարհի մասին: Պարզ գծերի օգնությամբ քարե պատերին կամ ոսկրի հարթ մակերևույթին նեանդերթածին (նախամարդ) պատկերում էր բազմապիսի առարկաներ, կենդանիներ և մարդկային կերպարանքներ: Ռեալիզմին և գծանկարին վարժ տիրապետելու վարպետությունը համոզմում է մեզ այն բանում, որ հին մարդը ոչ միայն լավ է ընկալել և պատկերել կենդանիների պատկերները, այլ ուշադրությամբ հետազոտել է նրանց ձևերը, մտապահել շարժումների առանձնահատկությունները:
Գրականության ցանկ
1. Մ. Պետրոսյան, Կերպարվեստի դասավանդման առանձնահատկությունները, Երևան, Մանմար, 2011,
2. Մ. Միքայելյան, Արվեստի լույսը: Զրույցներ, Արևիկ 1990,
3. Герчук Ю.Я. Основы художественной грамоты. — Москва: Учебная литература, 1998,
4. Власов В.Г. Стили в искусстве: словарь. — Санкт-Петербург: Кольна, 1995
5. Кузин В.С. Основы обучения изобразительному искусству в школе. — Москва: Просвещение, 1977
6. Программы общеобразовательных учреждений. Изобразительное искусство. 1 — 9 классы./ Научный руководитель В.С.Кузин. — Москва: просвещение, 1994
7. Алехин А.Д. Изобразительное искусство. Художник. Педагог. Школа: книга для учителя. — Москва: Просвещение, 1984
8. Возрастные возможности усвоения знаний: Младшие классы школы/ Под редакцией Д.Б.Эльконина, В.В.Давыдова. — Москва: Просвещение, 1968