Հատված
Մանկավարժությունը հումանիտար գիտություն է: Վաղ ժամանակներում համարվել է փիլիսոփայության մի ճյուղը: 17-րդ դարում մանկավարժությունն անջատվել է փիլիսոփայությունից, սակայն փոխկապակցվածությունը նշված գիտությունների միջև պահպանվել է: Մեր օրերում մանկավարժությունը և փիլիսոփայությունը հետազոտում են սերունդների, անձի ձևավորումն ու համակողմանի, ներդաշնակ զարգացումը, աշխարհայացքի ձևավորումը և այլն: Մանկավարժությունն անցել է երկար ճանապարհ: Նրա իմաստավորմամբ զբաղվել են հույն մտածողներ Դեմոկրիտը, Սոկարտեսը, Պլատոնը և Արիստոտելը: Նրանց աշխատություններում որոշակի տեղ են գրավում դաստիարակության բովանդակությանը, միջոցներին, նպատակներին և խնդիրներին առնչվող հարցերը: Մանկավարժությունն անցել է զարգացման երկարատև ուղի: Դարերի ընթացքում, սկսած վաղ ժամանակներից մինչև մեր օրերը, կւտակվել են մանկավարժական տեսական, փորձնական, վերացական գիտելիքներ: Ըստ այդմ՝ մանկավարժությունը ձևավորում է գիտության նոր բնագավառներ, որոնց մեջ մտնում են բազմաթիվ ճյուղեր՝ տարիքային, համեմատական, համագործակցային մանկավարժություններ, կրթության փիլիսոփայություն և այլն: Մանկավարժության բոլոր բնագավառներն առանձին գիտություններ են և փոխկապակցված են իրար հետ ընդհանուր մանկավարժության միջոցով:
Գրականության ցանկ
- Ամիրջանյան Յու., Սահակյան Ա., Մանկավարժություն, ուսումնական ձեռնարկ, Երևան, 2005:
- Բաբանսկի Յու., Մանկավարժություն, մաս 1, Երևան, 1986:
- Հարությունյան Ն., Ղազարյան Ա., Ղուկասյան Լ., Սոցիալական մանկավարժություն, բուհական ձեռնարկ, Երևան, 2017:
- Ղույումչյան Գ., Մանկավարժություն, գիրք 2, Երևան, 2005:
- Շիմբիրև Պ., Օգորոդնիկով Ի., Մանկավարժություն, Երևան, 1958:
- Галагузова М. А. и др., Социальная педагогика, М., 2000.
- Галагузова М. А., Штинова Г. Н. и др., Социальная педагогика, М., 2000.
- Суворов А. В., Школа взаимной человечности, М., 1995.
- Штинова Г. Н. и др., Социальная педагогика, М., 2008.