Հատված
Ինչպես մյուս գործառական ոճերը, հրապարակախոսական ոճը ևս ունի իր ընդհանուր, ոճակազմիչ հատկանիշներն ու կիրառական առանձնահատկությունները: Հրապարակախոսական ոճը նորմատիվ, կանոնակարգված բնույթ ունի, այստեղ խոսքի ատաղձը, լեզվական նյութը, բառապաշարը և քերականական իրողությունները գերազանցապես պատկանում են գրական լեզվի ոլորտին: Քանի որ հրապարակախոսական ոճի կարևոր նպատակներից մեկը նրա տեղեկատվական, հաղորդակցական գործառույթն է, ուստի և նրա ոճակազմիչ հիմնական հատկանիշներն են:
• Արտահայտության, շարադրանքի ընդգծված փաստաթղթային-փաստագրական ճշտությունը, որը հիմնականում դրսևորվում է մասնագիտական-զբաղմունքային բառերի, տերմինների լայն գործածությամբ, բայց և միաժամանակ, հաճախ խոսքի հուզականության, ինչպես նաև այլաբերությունների, փոխաբերությունների բացակայությամբ:
Գրականության ցանկ
- Աղայան Է., Լեզվաբանության ներածություն, Երևան, 1987:
- Ավետիսյան Տ., Ժամանակակից հայերենի բառի կառուցվածքը (Հայոց լեզվի կառուցվածքը, Երևան, 1975:
- Եզեկյան Լ., Հայոց լեզվի ոճագիտություն, Երևան, 2003:
- Ջահուկյան Գ., Հայոց լեզվի կառուցվածքը, Երևան, 1975:
- Ջահուկյան Գ., Ժամանակակից հայոց լեզվի իմաստաբանություն և բառակազմություն, Երևան, 1986:
- Винокур Г., О некоторых явлениях словообразования в русской технической терминологии, т. 5, Москва, 1959.
- Галкина-Федорук Е. и другие, Современный русский язык, Москва, 1957.
- Капанадзе Л., О понятиях «термин» и «терминология», Москва, 1965.
- Левковская К., Именное словообразование в современной немецкой общественно- политической терминологии, Москва, 1960.