Հատված
Դիվանագիտությունում և ընդհանրապես՝ առօրյա խոսակցական լեքսիկոնում մեր օրերում լայն գործածում ունեցող էթիկա բառը, որն ունի ֆրանսիական ծագում (ֆրանս.՝ étiquette) և նշանակում է պիտակ, գրություն: Սակայն իրականում այն բնութագրում է հասարակությունում մարդկանց վարվելակարգը: Իր ժամանակակից իմաստով այն սկսել է գործածվել դեռ Ֆրանսիայի Լյուդովիկոս XIV «Արև արքայի» (1643 – 1715թթ.) կողմից, երբ վերջինիս օրոք արքունիքում հյուրերին բաժանում էին նման գրություններ, որտեղ նշված էր, թե վերջիններս ինչպես պետք է իրենց պահեն և դրսևորեն, ինչ կանոնների և նորմերի հետևեն արքունիքում ընդունելության ժամանակ:
Գրականության ցանկ
1. Մկրտչյան Մ., «Դիվանագիտական արարողակարգ», Երևան, 2013
2. Չալըմյան Ն., «Դիվանագիտական արարողակարգ և վարվելակերպ», Երևան, 2003
3. Չալըմյան Ն., «Դիվանագիտական վարվեցողության (էթիկայի) կանոնները», Երևան, 2009
4. Аванесова Г., Иванова Е., «Этногенез русских и украинцев в рамках развития государственности державного типа» // Власть, 2015
5. Гулиев А., «Дипломатический протокол и этикет», Киев, 2014
6. Мосаки Н., «Особенности дипломатической элиты Грузии», // Международные процессы, Том 14, № 2(45), Москва, 2016
7. «Экспортеры России» единый информационный портал; Армянский деловой этикет − http://www.rusexporter.ru/business-etiquette/443/
8. «Դիվանագետի էթիկայի կանոնները հաստատելու մասին» ՀՀ կառավարության որոշում N 590 − http://www.irtek.am/views/act.aspx?aid=16789