Հատված
Իր կազմավորման պահից (1299թ.) մինչև XVII դարի 80-ականներ Օսմանյան կայսրությունը վարում էր անկաշկանդ նվաճողական քաղաքականություն Մերձավոր Արևելքում, Աֆրիկայում և Հարավարևելյան Եվրոպայում: Սակայն դեպի Արևմտյան Եվրոպա թուրքական բանակի հաղթարշավը կասեցվեց 1683թ-ին Վիեննայի ճակատամարտով, որտեղ Օսմանյան կայսրության, Ղրիմի խանության և նրանց դաշնակիցների բանակը պարտություն կրեց Սրբազան Հռոմեական կայսրության գլխավորած հակաթուրքական կոալիցիոն ուժերից: Կանդիական (Կրետական) պատերազմում (1645 – 1669թթ.) մեծ ռեսուրսների սպառման գնով հաղթանակած Օսմանյան կայսրությունը Վիեննայի ճակատամարտում ապացուցեց, որ կայսրությունն այլևս ճեղքվածքներ է տվել, և որ կայսրության մասնատումն ու անկումը հեռու չէ:
Գրականության ցանկ
1. Պարսամյան Վ., «Հայ ժողովրդի պատմություն (1801 – 1978թթ.)», Երևան, 1979
2. Սիմոնյան Հ., «Հայոց պատմություն», Երևան, 2012
3. Սկազկին Ս., «Միջին դարերի պատմություն», հատոր II, Երևան,1978
4. Громыко А., «Дипломатический словарь» (А – И), Том I, Москва, 1985
5. Жульен Ш.-А., «История Северной Африки», Том 2, Москва, 1961
6. Никифоров К., «Сербия в середине XIX в. Начало деятельности по объединению сербских земель», Москва, 1995
7. Новичев А., «История Турции: Новое время (1792 — 1839)», Том II, Ленинград, 1968
8. Новичев А., «История Турции: Эпоха феодализма (XI – XVIII века)», Том I, Ленинград, 1963
9. Петросян Ю., «Османская империя», Москва, 2013