Հատված
Իմացությունը մարդու ճանաչողական յուրահատուկ վերաբերմունքն է բնության նկատմամբ, նրա ճանաչումն ու յուրացումը: Այն ճանաչողական մի բարդ պրոցես է , որը համընկնում է մարդու արտադրական-վերափոխիչ նպատակադիր գործունեության զարգացմանը: Իմացության խնդիրներն ու հարցերը փիլիսոփայության զարգացմանը զուգընթաց փոփոխվել են։ Հին հունական փիլիսոփայության մեջ կենտրոնական հարցը գիտելիքի ու կարծիքի, ճշմարտության և մոլորության հարաբերությունն էր։ Միջնադարում իմացաբանական խնդիրները ձեռք են բերում աստվածաբանական գունավորում։ Իմացաբանության մեջ խիստ հետաքրքրական է նոմինալիզմի ու ռեալիզմի վեճը ունիվերսալիաների շուրջը։
Գրականության ցանկ
1. Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 4
2. Հր. Շաքարյան, Փիլիսոփայություն, Ուսումնական ձեռնարկ, Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն, Երևան 2005
3. Ս. Մ. Հակոբյան, Փիլիսոփայություն, ուսումնական ձեռնարկ երեք գրքով, գիրք առաջին, Փիլիսոփայության հիմունքներ, Երևան 2000
4. Ս.Մ. Հակոբյան, Փիլիսոփայության տեսություն և պատմություն, Երևան 2009.
5. Վ. Կանկե, Փիլիսոփայություն, Երևան 2001
6. Дружинин В.Н. Когнитивные способности: структура, диагностика, развитие. – М. 2001