Հատված
Պետական սեփականության բացարձակ իրավունքը պատկանում է պետական, հանրային, քաղաքական, տնտեսական ինստիտուտներին: Պետությունը հանդիսանում է արտադրության գործոնների գերագույն կարգադրիչը, տնօրենը: Արտադրությունը կառավարում են պետության կողմից նշանակված ղեկավարները՝ մենեջերները: Պետական ձեռնարկությունների սեփականության առանձահատկությունը կայանում է նրանում, որ նրա ունեցվածքը կազմված չէ փայերից և չի անձնավորում տնտեսական գործընթացին մասնակիցների միջև, այդ իմաստով նա ունիտար է:
Գրականության ցանկ
1. Գնումների մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենք, ՀՀՊՏ 2017.01.25/5(1280)
2. Կիրակոսյան Գ., Տնտեսագիտության տեսություն, 2009
3. Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական իրավունք, 2-րդ մաս, 2-րդ հրատարակություն (փոփոխություններով և լրացումներով), խմբագրությամբ` պրոֆ. Տ. Կ. Բարսեղյանի և պրոֆ. Գ. Հ. Ղարախանյանի, ԵՊՀ հրատարակչություն, Երևան, 2008
4. Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական օրենսգիրք, ՀՀՊՏ 1998.08.10/17(50):
5. Մանասերյան, Թ., Գնաճի ներքին և արտաքին ռիսկերը և դրանց կառավարման հեռանկարները, #3 / 4, 2014
6. Մարգարյան Գ., Բյուջետային միջոցների ռացիոնալ կառավարման և պետական գնումների համակարգի կատարելագործման հիմնախնդիրները Հայաստանի Հանրապետությունում, Սեղմագիր, ՀՊՏՀ, Երևան, 2014
7. Սահակյան Ն., «Գնում» և «պետական պատվեր» հասկացությունները, ԵՊՀ իրավագիտության ֆակուլտետի ասպիրանտների և հայցորդների 2015
https://www.uncitral.org/pdf/english/texts/procurem/ml-procurement-2011/2011-