Հատված
Վահան Տերյանի խոսքարվեստը լեզվական անթերի մշակույթի բարձրագույն նմուշ է, որի արժանիքներից մեկը խոսքի արտահայտչականությունն ու հուզականությունն ընդգծող պատկերավորման միջոցներն են: Պատկերավորությունը տերյանական խոսքի ամենաբնորոշ կողմն է, նրա հիմնական առանձնահատկություններից մեկը, որը պայմանավորված է բանաստեղծի գեղարվեստական մտածողության յուրօրինակությամբ: Բանաստեղծի գեղարվեստական մտածողությունը լավագույն ձևով արտահայտվել է ոչ միայն պատկերավորման միջոցների ինքնատիպ դրսևորմամբ, այլև բառապաշարային ու քերականական իրողությունների յուրօրինակ իրացումով:
Գրականության ցանկ
1. Աբեղյան Մ., Հայոց լեզվի տեսություն, Երևան, 1965:
2. Աբրահամյան Ս., ժամանակակից հայերենի քերականություն, Երևան, 1969:
3. Աբրահամյան Ս., Հայոց լեզու. Շարահյուսության, Երևան, 2004:
4. Աբրահամյան Ս., Պառնասյան Ն. և ուրիշներ, Ժամանակակից հայոց լեզու, հ. 3, Երևան, 1976:
5. Առաքելյան Վ., Հայերենի շարահյուսություն, հ. 2, Երևան, 1964:
6. Ասատրյան Մ., Ժամանակակից հայոց լեզու: Շարահյուսություն, Երևան, 1987:
7. Գյուլբուդադյան Ս., Միակազմ նախադասությունները ժամանակակից հայերենում, Երևան, 1967:
8. Եզեկյան Լ., Ոճագիտություն, Երևան, 2003:
9. Իշխանյան Ռ., Արևելահայ բանաստեղծության լեզվի պատմություն, Երևան, 1978:
10. Իշխանյան Ռ., Արդի հայերենի շարահյուսություն, Երևան, 1986:
11. Իշխանյան Ռ., Մեր ինքնության գլխավոր նշանը, Երևան, 1991:
…