Հատված
Գրական երկի և նրա լեզվի համար օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ են հույզը, կիրքը, էպիկական շունչն ու նուրբ քնարականությունը, որոնք ամփոփված են ժողովրդական լեզվի ու ոճի, հյութեղ դարձվածքների, բառաձևերի ու քերականական ձևերի, թևավոր արտահայտությունների կիրառություններում: Կան գրողներ, որոնք խուսափում են բարբառներից ու ժողովրդական խոսքից, բայց դա չի նշանակում, որ այդ գրողների լեզուն ժողովրդական չէ: Իսկական գրողը, եթե մեծ արվեստագետ է, գրական լեզվի դեպքում էլ կգտնի այնպիսի լեզվական միջոցներ, որոնք պատկերավորություն ու հյութեղություն կհաղորդեն իր խոսքին: Այս առումով Հրանտ Մաթևոսյանը մեծ ավանդ ունի հայ գրական լեզվի զարգացման ու ժողովրդայնացման, բառապաշարի հարստացման գործում:
Գրականության ցանկ
- Աղայան Էդ., Ընդհանուր և հայկական բառագիտություն, Ե., 1987:
- Առաքելյան Վ., Խաչատրյան Ա., Էլոյան Ս., Ժամանակակից հայոց լեզու, հ. 1, Երևան, 1979:
- Ասատրյան Մ., Լոռու խոսվածքը, Երևան, 1968
- ԱվետիսյանՅ., Արևմտահայ բանաստեղծության լեզուն, Եր., 2002:
- Բադիկյան Խ., Դարձվածային ոճաբանություն, Եր., 2000:
- Բադիկյան Խ., Դարձվածային ոճաբանություն, Եր., 2000:
- Գրիգորյան Վ., Հրանտ Մաթևոսյան, Երևան, 1989:
- …